k hutniczy

Encyklopedia PWN

technika
[gr.],
dziedzina ludzkiej działalności, której celem jest oparte na wiedzy (na podstawach naukowych) produkowanie rzeczy i wywoływanie zjawisk niewystępujących w przyrodzie oraz przekształcanie wytworów przyrody;
Vereinigte Königs- und Laurahütte. Aktien-Gesellschaft für Bergbau und Hüttenbetrieb
[ferạinıgtə k. unt l. ạkcjəngəzẹlszaft für b. unt hụ̈tənbetri:b],
koncern górniczo-hutniczy, z siedzibą w Berlinie;
Baildon
[bẹıldən]
John Wymowa, ur. 11 XII 1773, Larbert k. Edynburga, zm. 3 VIII 1846, Łubie k. Gliwic,
pionier budownictwa hutniczego na Śląsku, przemysłowiec, Szkot;
Banachiewicz Tadeusz, ur. 13 II 1882, Warszawa, zm. 17 XI 1954, Kraków,
polski astronom, geodeta i matematyk.
Ingarden Janusz, ur. 1 VIII 1923, Toruń, zm. 3 X 2005, Kraków,
syn Romana Witolda, architekt;
kęsisko,
technol. półwyrób stalowy, zwykle przejściowy od wlewka o dużej masie do kęsa, otrzymywany w kuźniach hutniczych przez kucie lub walcowanie;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Tabele, zestawienia

Kliknij, aby zobaczyć „k hutniczy” w Tabelach, zestawieniach
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia